«Ἡ προσευχή δρᾶ μέσα καί ἔξω ἀπό τό σῶμα μας μέχρι ὁ Κύριος νά τό μετασχηματίσει ἀπό σῶμα ταπεινώσεως σέ σῶμα δόξης Αὐτοῦ»

 

  

«Όταν ζούμε μέσα στο πνεύμα των εντολών του Ευαγγελίου, είμαστε ήδη θεωμένοι, διότι η πνευματική ζωή, μας διαπερνά ολόκληρους.

Δόθηκε σε μας η εντολή να αγαπάμε. Η αγάπη, μάς ενώνει όλους πνευματικά. Η πληρότητα της αγάπης, μάς οδηγεί να αγαπάμε μέχρι αυτολήθης (μέχρι να ξεχνάμε τον εαυτό μας), μέχρι αυτομίσους.

Το νόημα της ζωής του προσευχόμενου με ένταση ανθρώπου είναι όμοιο με απέραντο ωκεανό ζώντος ύδατος.

Το πνεύμα μας πλουτίζει ακατάπαυστα όχι τόσο με πλήθος νέων λόγων ή εννοιών όσο με την εμβάθυνση των αποκτηθέντων βιωμάτων.

 

Για χρόνια η διαρκής εναλλαγή καταστάσεων οδύνης και παρακλήσεως μέσα μας, που κατέρχεται από τον ουρανό διαπαιδαγωγεί το πνεύμα μας κάνοντάς το ικανότερο να προσλαμβάνει νέες μορφές σκέψης γενικά.

Ο νους συνηθίζει να σκέπτεται όλο τον κόσμο και η καρδιά να εύχεται μέσα της με πόνο αγάπης για όλο τον κόσμο στο σύνολό του.

Τέτοια πνευματική σύνθεση έχει η ώριμη προσευχή του χριστιανού που παρίσταται στον Θεό με όλο του τον νου και όλη του την καρδιά και την ένωση αυτών των δύο σε ένα.[….]

Η προσευχή είναι ενέργεια ιδιαίτερης τάξεως. Είναι ένωση δύο ενεργειών, της δικής μας κτιστής και της Θείας άκτιστης. Καθώς είναι τέτοια δρα και μέσα στο σώμα μας και έξω από αυτό. Ακόμη επίσης δρα και εκτός του κόσμου, του χώρου και του χρόνου. Όταν βρισκόμαστε σε μακάριο δέος από την όραση της αγιότητας του Θεού η προσευχή μας γίνεται ισχυρή ορμή του πνεύματος που διαρρηγνύει τον στενό κλοιό της βαριάς ύλης. Το σώμα που μας δόθηκε οφείλει να πνευματοποιηθεί. Το βιολογικό σώμα από σάρκα και αίμα δεν είναι σε θέση να ακολουθήσει πίσω από το Πνεύμα και με όλη του την ορμή προς τον Αιώνιο Θεό. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θα μετασχηματίσει το σώμα της ταπείνωσής μας μέχρι να γίνει αυτό σύμμορφο με το σώμα της δόξης Του με τη δύναμη που έχει να υποτάξει σε Αυτόν τα πάντα.

Ω, η θαυμαστή δωρεά της προσευχής! Στην ορμή της προς τον Θεό Πατέρα δεν γνωρίζει χορτασμό. Με αυτή εισερχόμαστε σε άλλη μορφή της ύπαρξης, που σε ποιότητα υπερβαίνει τον κόσμο τούτο.

Η προσευχή όταν δεν διεγείρεται από τη μέθη της φαντασίας και όταν δεν χειραγωγείται από τη λογική της φιλοσοφίας αναζητά δρόμους και ακόμη εκεί όπου δεν υπάρχουν δρόμοι. Στην αναζήτηση αυτή μια εσωτερική διαίσθηση οδηγεί την ψυχή που είναι δεμένη από τις αόρατες αλλά άλυτες αλυσίδες της αμαρτίας που δεν σπάζουν από τις δικές μας δυνάμεις αλλά μόνο από τον Παντοκράτορα Θεό και Σωτήρα μας».
———————————— Διασκευασμενες επιλογές από το βιβλίο (σε ηλεκτρονική μορφή) ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, Γέρ. Σωφρονίου του Έσσεξ