ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑΝ (Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ) 2

Ἀρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑΝ

[Β´] 

Ἀπὸ τὸ περιοδ. «ΠΡΩΤΑΤΟΝ»,
(ἀρ. τ. 45, Ἰαν.- Φεβρ. 1994)


Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.           Ὡς παράδειγµα µιᾶς ὡραίας καὶ βαθείας πράξεως µετανοίας ἔχοµεν τὸν πλούσιον νεανίσκον τοῦ Εὐαγγελίου (Ματθ. ιθ´16-22), ὁ ὁποῖος ἐδίψα τὴν θείαν αἰωνιότητα καὶ ἠρώτησε τὸν Χριστὸν τί νὰ κάνω διὰ νὰ περάσω ἀπὸ τὸν χρόνον εἰς τὴν αἰωνιότητα: «τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» Ὁ Κύριος ἐκοίταξε τὸν νεανίσκον µὲ ἀγάπην καὶ τοῦ εἶπε «τήρησον τὰς ἐντολάς» – «Ποίας;», ἠρώτησε. «Αὐτὴν καὶ αὐτὴν» … Ὁ νεανίσκος τοῦ ἀπήντησε: «Πάντα ταῦτα ἐφυλαξάµην ἐκ νεότητός µου τί ἔτι ὑστερῶ;» Τότε, τοῦ εἶπε ὁ Κύριος «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα, ὅλας τὰς γνώσεις σου, καὶ τότε ἀφοῦ γίνης πτωχός, δεῦρο ἀκολούθει µοι.» Ἀλλὰ ὁ νεανίσκος δὲν ἐβάστασε τὸν λόγον αὐτὸν καὶ ἀπῆλθε λυπούµενος.
.             Δυνάµεθα νὰ ἐξετάσωµεν τὸ προβληµα τοῦτο µἐ τὸν ἑξῆς τρόπον. Ἀπὸ ἠθικὴν ἄποψιν ὁ νεανίσκος εὑρίσκετο εἰς ὑψηλὸν ἐπίπεδον. Ἀλλ᾽ ὑπάρχει καὶ ἕτερον ἐπίπεδον, ἀνώτερον, ποὺ ἀφoρᾶ εἰς τὴν θεϊκήν, ἄκτιστον «σφαίραν» τοῦ αἰωνίου καὶ ἀνάρχου Ὄντος. Οὕτω µία πρώτη προσπάθεια ἐξηγήσεως δείχνει ὅτι µεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχουν διάφορα πνευµατικὰ ἐπίπεδα.
.             Διὰ τὴν ἀνθρωπίνην λογικὴν ἀποκλείεται τὸ «πέρασµα» ἀπὸ τὴν ἀριθµητικὴν σειρὰν εἰς τὸ µαθηµατικὸν ἄπειρον, ἢ ἄλλα παρόµοια ποιοτικὰ ἅλµατα, ὅπως λ. χ. τὸ πέρασµα ἀπὸ τὸ χρονικὸν εἰς τὸ αἰώνιον, διότι οἱ δύο τοµεῖς εἶναι ριζικῶς ἀσύµµετροι καὶ δὲν µποροῦν νὰ συγκριθοῦν.

Μάρθα καὶ Μαρία

.             Ἂς λάβωµεν ἕνα ἄλλο παράδειγµα. Πλησίον τῆς Ἱερουσαλὴµ ἔζων δύο ἀδελφαί, ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία. Ὁ Χριστὸς ἠγάπα ἀµφοτέρας καὶ ἀµφότεραι ἠγάπων τὸν Χριστὸν καὶ Τὸν ἐπίστευον ὡς Μεσσίαν. Καὶ ἰδού, ὅταν ἦλθεν εἰς τὸν οἶκον των, ἡ µὲν Μάρθα ἐµερίµνα πολὺ διὰ τὴν προετοιµασίαν τῆς φιλοξενίας καὶ διὰ τὸ φαγητόν. Ἐνῶ ἡ Μαρία, ὅταν ἤγγισεν ὁ Χριστός, ἐκάθησε εἰς τὰ πόδια Του, διψασµένη νὰ ἀκούση κάθε Του λόγον.
.             Καὶ τί συνέβη; ὅταν ἡ Μάρθα, φορτωµένη ἀπὸ τὰς καθηµερινὰς µερίµνας καὶ τὰς κουραστικὰς οἰκιακὰς ἐργασίας, ἐζήτησε ἀπὸ τὸν Χριστόν: «Εἰπὲ οὖν τῇ Μαρίᾳ ἵνα µοι συναντιλάβηται», τῆς ἀπήντησε ὁ Κύριος µὲ πραότητα: «Μάρθα, Μάρθα µεριµνᾷς καὶ τυρβάζῃ µετ᾽ ἀγάπης περὶ πολλὰ τῆς διακονίας, Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν µερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾽ αὐτῆς (Λουκ. ι´ 38-42).
.             Εἴδατε τὴν διαφοράν; ἀπὸ τὴν µίαν πλευράν, ὑπάρχει τὸ ἐπίπεδον τῆς ἠθικῆς καὶ αἰσθητῆς ἀγάπης, δηλαδὴ τῶν συνηθισµένων ἀνθρωπίνων σχέσεων, αἱ ὁποῖαι εἶναι, βεβαίως, ἀξιέπαινοι.  Ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρὰν ὑπάρχει ἡ πνευµατικὴ ἀγάπη, ποὺ µᾶς προσεγγίζει εἰς τὴν θείαν αἰωνιότητα. Ὁ Κύριος εἶπεν ἀλλοῦ: «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι µου οὐ µὴ παρέλθωσιν» (Ματθ. κδ´ 35). Καὶ ὅταν ἐπαναλαµβάνωµεν αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ἀµέσως µᾶς ἔρχεται εἰς τὸν νοῦν τὸ «ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος … » (Ἰωάν. α´ 1).
.          Βλέπετε πόσον πλησίον µεταξύ των ἔζων αἱ δύο αὐταὶ ἀδελφαί, ταυτοχρόνως ὅµως πόσον ἄµετρος ἀπόστασις τὰς χωρίζει εἰς τὴν ἀντίστοιχον ἀναζήτησίν των; Ἡ Μαρία ἦτο ἐτοίµη νὰ δέχεται τὸν Χριστὸν κάπως ἀνεπιτηδεύτως, ἢ ὅπως θὰ ἔλεγε κανεὶς εἰς τὰς συνθήκας τῆς καθηµερινῆς ζωῆς, ἄνευ ἰδιαιτέρας προετοιµασίας, ἐνῶ ἡ ἄλλη, ἡ Μάρθα, εἶχε τὴν τάσιν νὰ δείξη τὴν ἀγάπην της µὲ κάθε εἶδος ἐξωτερικῶν ἐκδηλώσεων. Προσέξατε τὴν διαφορὰν τῶν ἐπιπέδων; Ἀπὸ τὸ ἕνα µέρος µία κατάστασις, ποὺ δὲν ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τῆς «ἠθικῆς ἡλικίας» -ἐννοῶ µὲ τὴν λέξιν «ἡλικία» τὸν βαθµὸν τῆς πνευµατικῆς µας ἀναπτύξεως.  Ἀπὸ τὸ ἄλλο µέρος, ἔχοµεν τὸ «ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος … » ἢ διὰ νὰ τὰ ἐκφράσωµεν κάπως διαφορετικά, τὸ δεύτερον ἐπίπεδον ἤδη δὲν εἶναι πλέον ἠθικόν, ψυχικόν, ἀλλὰ κυρίως ὀντολογικόν, πνευµατικόν.
.             Εὑρίσκοµεν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον ἀρκετὰς σκέψεις καὶ ἰδέας πολὺ βαθείας ποὺ ὁδηγοῦν εἰς τὴν ἀπόφασιν νὰ ἀκολουθήση κανεὶς τὸν Χριστόν.