Η κοινή σωτηρία Σωφρονιος εσσεχ

  

Δύο μοναχοί συνομιλούσαν για τη σωτηρία.

Ο ένας έλεγε:

 ‐ Η ψυχή μου δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τη σκέψη ότι κάποιος θα χαθεί  αιώνια. Νομίζω πως ο Κύριος θα βρει τρόπο να τους σώσει όλους.

Ο άλλος απάντησε:

 ‐  Οι  άγιοι  Πατέρες  λένε  ότι  ο  Θεός  μπορούσε  να  δημιουργήσει  τον άνθρωπο χωρίς τη συνέργεια του, αλλά να τον σώσει χωρίς τη συμφωνία και τη  συνέργεια  του  ιδίου  του  ανθρώπου  είναι  αδύνατον.  Η  σωτηρία  και  η  απώλεια  βρίσκονται στην ελευθερία του ανθρώπου.

 Ο πρώτος:

 ‐  Νομίζω  ότι  ο  Θεός  με  το  πλήθος  της  αγάπης  Του  θα  υπερβεί  την  αντίσταση του κτίσματος, χωρίς να καταλύσει την ελευθερία του.

Ο δεύτερος:

 ‐ Μου φαίνεται πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ελευθερία του ανθρώπου  είναι  δυνητικά  τόσο  μεγάλη,  που  και  στο  επίπεδο  του  αιωνίου  Είναι  μπορεί  να  προσδιοριστεί  αρνητικά  απέναντι  στον  Θεό.  Όσοι  δεν  το  γνωρίζουν  αυτό  ή  το  λησμονούν, τρέφονται με «ωριγενικό» γάλα.

‐ Αλλά πραγματικά, αυτό είναι μωρία!

 ‐ Ναι, μωρία.

 ‐ Τι λοιπόν να κάνουμε;

‐  Ο  Θεός  θέλει  να  σωθούν  όλοι,  και  εμείς  πρέπει  να  σκεφτόμαστε  τη  σωτηρία όλων και να προσευχόμαστε για όλους. Αλλά ούτε η αποκάλυψη ούτε η  πείρα  μας  μας  δίνουν  βάση  να  ισχυριστούμε  ότι  όλοι  θα  σωθούν.  Η  ελευθερία είναι μεγάλο δώρο, αλλά φρικτό.