Αρχιμ. Σωφρόνιος: Ο αγιασμένος Αγιορείτης Γέροντας του Έσσεξ

Το πρωί της Κυριακής, 11 Ιουλίου 1993, και κατά την ώρα που η επίγειος ‘Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού ανέφερε την Λειτουργική της Ευχαριστία προς τον φιλάνθρωπο θεό και Δεσπότη, μία αγία ψυχή μετέστη από τα ενταύθα λυπηρά και επίπονα προς τα ουράνια σκηνώματα. Ο μακαριστός π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο Έσσεξ της Αγγλίας άφηνε τον πρόσκαιρο τούτο και μάταιο κόσμο για να μετάσχη στην άληκτο χαρά των κληρονόμων της Βασιλείας του Θεού. Και όλοι αισθανθήκαμε ότι επτώχυνε κατά τι η έπί γης Εκκλησία, αν και γνωρίζουμε πως ο πλούτος Της αυτός προσετέθη εν Ουρανοίς.

Γεννηθείς το 1896 από Ορθοδόξους Ρώσσους γονείς, έδειξε από μικράς ήλικίας σπάνια έφεσι για την προσευχή, μολονότι αργότερα ως φοιτητής της Κρατικής Σχολής Καλών Τεχνών της Μόσχας αστόχησε προσωρινά, ασχοληθείς με την ασκητική ανατολικών θρησκειών και μυστικισμών.

Μεταναστεύσας στην Ευρώπη μετά την Ρωσσική Επανάστασι, επεδόθη στην ζωγραφική, όταν ειλικρινής αναζητητής του Τελείου και Υπερτάτου Όντος και μη αναπαυόμενος με την απατηλή έμπειρία του απροσώπου Απολύτου εκείνων των φιλοσοφιών, ανεκάλυψε την υπεροχή του Ευαγγελικού νόμου της αγάπης και της κοινωνίας του προσωπικού Θεού των Χριστιανών.

Εφοίτησε κατόπιν στο ‘Ορθόδοξο θεολογικό Ινστιτούτο των Παρισίων, αλλά μετά από λίγο κατέφυγε στο Άγιον Όρος, το 1925, και συγκεκριμένα έκοινοβίασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, όπου και συνεδέθη με τον Άγιο Γέροντα Σιλουανό.

Διψώντας για πληρέστερη προσωπική κοινωνία με τον ζώντα θεό άποσύρεται, μετά την κοίμησι του αγίου Σιλουανού, σε ερημικό κελλί πλησίον της Ιεράς Μονής Άγίου Παύλου και άποδύεται σε ασκητικούς αγώνες συνεχούς και καρδιακής προσευχής υπέρ έαυτοΰ και όλης της άνθρωπότητος. Την περίοδο αυτή καλείται από τον θεό και την Εκκλησία και άναλαμβάνει την Πνευματική Πατρότητα, και ως Πνευματικός διακονεί τις ‘Ιερές Μονές Άγίου Παύλου, ‘Οσίου Γρηγορίου, Σίμωνος Πέτρας και Ξενοφώντος, ως και Σκήτες και Κελλία του Άγιωνύμου Όρους.

Το 1959 Ιδρύει στο Έσσεξ της Αγγλίας την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου, άπ’ όπου εποίμανε και καθωδήγησε πολλές ψυχές σ’ όλον τον κόσμο.

Έγραψε περιώνυμα πονήματα, τα οποία αποπνέουν το άρωμα της ασκήσεως, ορθοδόξου πνευματικότητος και θεολογίας και προσωπικής έμπειρίας του Θεού, όπως «Ο Γέρων Σιλουανός», «Η Ζωή Του ζωή μου», και με τα οποία έστήριξε και στηρίζει τους αγωνιζομένους Χριστιανούς. «Εχοντας υπ’ όψιν τις ανάγκες και την φιλοσοφία του συγχρόνου Δυτικό Ευρωπαίου ανθρώπου, ανεφέρθη κυρίως στα σημεία που ταλαιπωρούν και δυσκολεύουν την ζωή και την πνευματική του πρόοδο, και έδωσε με φώτισι και νεύσι θεού σωτηριώδεις απαντήσεις στά θεμελιώδη υπαρξιακά του προβλήματα.

Χαριτωθείς από τον θεό, τον Οποίο τελείως έπόθησε και εμπόνως άγάπησε, έλαβε απ’ Αυτόν σπάνια και μεγάλα χαρίσματα και ευλογίες, όπως το χάρισμα της διακρίσεως, της προοράσεως και της ιάσεως των ασθενών, τα οποία και ημείς από έγκυρες πηγές αλλά και από προσωπική πείρα γνωρίζουμε. Αξιώθηκε μάλιστα και της υψίστης έμπειρίας της θέας του ακτίστου Φωτός, ως εξ αγάπης κινούμενος προς έμάς τους ελαχίστους αδελφούς και τέκνα του περιγράφει λεπτομερώς στο πατερικής όντως αξίας βιβλίο του «Οψόμεθα τον θεόν καθώς έστι*.

Η προσφορά του, η αγάπη του και όλη η εν γένει προσωπική ζωή και παρουσία του, αλλά και η παρουσία της υπ’ αυτού ανατραφείσης και διαποιμανθείσης Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, απετέλεσαν και άποτελούν φάρο και πνεύμονα Ορθοδόξου ζωής και μαρτυρία χριστιανικής ασκήσεως και αληθούς εμπειρίας θεού στις ημέρες μας, όασι πνευματική, στην όποία δροσίζονται πολλοί κουρασμένοι από την δίψα της ερήμου του υλιστικού φρονήματος και της αθεΐας.

Η προφητική του μορφή και ο θεοκίνητος λόγος της αγαπώσης ταπεινής καρδίας του συνεκλόνησαν, ανέστησαν και εν έπνευσαν πολλές ψυχές που από τα πέρατα της γης βρήκαν κοντά του το γνήσιο έμπρακτο παράδειγμα του καλού και αγίου ποιμένος, Ικανωτάτου Ιατρού, συμπαθεστάτου και φιλοστόργου πατρός.

Η κοίμησίς του ήταν ανάλογος της πνευματικής του αξίας και στάθμης. Πλήρης ημερών -97 ετών- και Χάριτος αξιώθηκε αγίου τέλους προγνωρίσας τον καιρό της τελευτής του. Κατά την εξόδιο ακολουθία του, η οποία ήταν μεστή Χάριτος και ευλογίας θεού και κατά την όποία συνέρρευσε πλήθος κλήρου και λαού ευσεβών Ορθοδόξων από πολλές Τοπικές Εκκλησίες, ήταν διάχυτος η αίσθησις ότι η έπί γης Εκκλησία του Χριστού προέπεμπε ένα όντως χαριτωμένο μέλος Της προς τον Νυμφίο Χριστό, προς την Ουράνιο Βασιλεία, ευχαριστώντας τον φιλάνθρωπο Κύριο, ο ‘Οποιος εχαρίτωσε τόσο πολύ τον δούλο Του και τον κατέστησε άλλον νέο πρεσβευτή, πλησίον του αγίου Γέροντός του Σιλουανού, στον θρόνο της μεγαλωσύνης Του υπέρ του σύμπαντος κόσμου.

Η Ιερά ήμών Μονή του Οσίου Γρηγορίου αναγνωρίζοντας την αγία και Πατερικού αναστήματος μορφή και την μεγάλη προσφορά του νέου τούτου ευωδιαστού άνθους του αγιορειτικού μοναχισμού, του αγίου Γέροντος Σωφρονίου, στην σύγχρονο Εκκλησία και τον κόσμο, σεμνύνεται και ταπεινώς καυχάται εν Κυρίω, διότι ο μακαριστός Γέροντας επί σειράν ετών διετέλεσε Πνευματικός και Αύτης, διακονήσας θεοφιλώς τους ενταύθα ενασκουμένους τότε πατέρας. Ευλόγως και ευγνωμόνως τιμούμε και μακαρίζουμε την μνήμη του ευχόμενοι προς τον εν Τριάδι θεόν ημών όπως κατατάξη αυτόν εν σκηναίς των εκλεκτών Του, και δοξάση και αναδείξη αυτόν θαυμαστόν και μετά θάνατον, προς δόξαν του αγίου Ονόματός Του και σωτηρίαν πολλών ψυχών…

Πηγή: Περιοδικόν «Ο Όσιος Γρηγόριος», περίοδος β΄, Τεύχος 18ο, σελ. 5-8, Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Άγιον Όρος 1993.