Γέροντος
Σωφρονίου
Σαχάρωφ
του
Αγιορείτου
,
και
κτήτορος
Μονής
στο
Essex
της
Αγγλίας
:
Μετά το
«
Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ
»
(
Α
),
επιλογή αποφθεγμάτων υπό Λεοντίου Μοναχού
Διονυσιάτου
,
από άλλα πολύ αξιόλογα βιβλία του
γέροντος Σωφρονίου
:
ΠΕΡΙ
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
(
Β
)
Έκδοση
:
ΙΕΡΑ
ΜΟΝΗ
ΤΙΜΙΟΥ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ
ΑΓΓΛΙΑΣ
1993.
Μετάφρασις
εκ
του
Ρωσικού
Ιερομονάχου
Ζαχαρίου
.
ΠΕΡΙ
ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΖΩΗΣ
(
Γ
)
Έκδοση
:
ΙΕΡΑ
ΜΟΝΗ
ΤΙΜΙΟΥ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ
ΑΓΓΛΙΑΣ
1995.
Μετάφρασις
από
τα
Γαλλικά
Ιερομονάχου
Ζαχαρίου
.
ΑΣΚΗΣΙΣ
ΚΑΙ
ΘΕΩΡΙΑ
(
Δ
)
Έκδοση
:
ΙΕΡΑ
ΜΟΝΗ
ΤΙΜΙΟΥ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΕΣΣΕΞ
ΑΓΓΛΙΑΣ
1996.
Μετάφρασις
από
τα
Γαλλικά
και
Ρωσικά
Ιερομονάχου
Ζαχαρίου
.
Έγινε
κάποια
προσαρμογή
στην
δημοτική
για
το
διαδίκτυο
,
υπό
Λεοντίου
Μοναχού
.
«
Η
παρατηρούμενη
σε
όλο
τον
κόσμο
πνευματική
κρίση
άραγε
δεν
είναι
προετοιμασία
προς
μία
νέα
μεγάλη
αναγέννηση
;...
Και
αυτό
είναι
δυνατόν
να
έλθει
σαν
ισχυρή
πλημμύρα
,
σαν
εκτυφλωτική
αστραπή
στο
σκότος
του
μεσονυκτίου
»
.
Γέροντας
Σωφρόνιος
Αριστερά
,
η
είσοδος
προς
τα
κελλιά
των
Μοναχών
,
στην
Μονή
του
Βαπτιστού
,
στο
Έσσεξ
της
Αγγλίας
.
Β
01
Η
προσευχή
είναι
ατελεύτητη
δημιουργία
,
ανώτερη
από
κάθε
τέχνη
ή
επιστήμη
.
Δια
της
προσευχής
εισερχόμαστε
σε
κοινωνία
μετά
του
Ανάρχου
Όντος
.
Η
προσευχή
αποκαθιστά
οπωσδήποτε
μέσα
μας
την
θεία
εκείνη
πνοή
την
οποίαν
ο
Θεός
«
ενεφύσησεν
εις
το
πρόσωπον
του
Αδάμ
»,
και
δυνάμει
της
οποίας
αυτός
«
εγένετο
εις
ψυχήν
ζώσαν
».
Το
αναγεννημένο
δια
της
προσευχής
πνεύμα
μας
αρχίζει
να
εκπλήσσεται
προ
του
μεγάλου
μυστηρίου
του
Είναι
.
(016)
Β
02
Εάν
η
επίτευξη
επιστημονικής
πολυμαθείας
απαιτεί
μακροχρόνιο
και
έντονο
αγώνα
,
η
απόκτηση
της
προσευχής
απαιτεί
ασυγκρίτως
εντονότερο
.
(017)
Εάν
είμαι
διανοητικά
προικισμένος
για
σοβαρή
επιστημονική
εργασία
ή
καλλιτεχνική
δημιουργία
,
η
επιτυχία
μου
σε
αυτές
θα
αποτελέσει
αφορμή
προς
κενοδοξία
,
και
θα
καταστεί
αδύνατο
να
βρω
την
βαθεία
καρδία
:
τόπο
της
πνευματικής
προσευχής
.
(018)
Β
03
Χρόνος
είναι
ο
«
τόπος
»
της
συναντήσεώς
μας
μετά
του
Δημιουργού·
χρόνος
είναι
η
διαδικασία
της
πραγματοποίησης
του
σχεδίου
του
Θεού
περί
της
Δημιουργίας
:
«
Ο
Πατήρ
μου
έως
άρτι
εργάζεται
,
καγώ
εργάζομαι
».
Η
Δημιουργία
δεν
έχει
εισέτι
τελειωθεί
.
Στον
καθένα
μας
παρεσχέθη
«
ίδιός
τις
χρόνος
»,
βραχύς
μεν
,
αλλά
επαρκής
για
την
επίτευξη
της
σωτηρίας
.
(025)
- 2 -
Β
04
Δεν
είμαστε
σε
θέση
να
φθάσουμε
την
τελειότητα
των
εντολών
,
αλλά
από
μας
εξαρτάται
να
επιδείξουμε
την
μεγαλύτερη
δυνατή
φιλοπονία
,
και
τότε
Εκείνος
ο
Ίδιος
θα
επιτελέσει
το
υπόλοιπο
...
Η
δύναμη
των
ευαγγελικών
εντολών
έγκειται
εις
το
ότι
αυτές
κατά
φυσικό
τρόπο
εισάγουν
στην
απειρότητα
του
Θείου
Είναι
(
της
Θείας
Υπάρξεως
).
(035)
Β
05
Δεν
δόθηκε
σε
όλους
η
εμπειρία
των
καταστάσεων
προσευχής
,
κατά
τις
οποίες
το
πνεύμα
μας
ελευθερώνεται
από
τα
υλικά
δεσμά
και
τις
συνθήκες
του
χρόνου
και
του
χώρου
.
Αντίθετα
,
σε
ελάχιστους
.
Αλλά
ιδού
,
πιστεύομε
στην
επιστήμη
,
με
αφελή
πίστη
,
παρά
την
πασιφανή
της
σχετικότητα
.
(039)
Β
06
Τι
είναι
αυτό
το
Ποτήριον
του
Χριστού
κατά
την
ουσία
του
;
Το
βάθος
του
μυστηρίου
αυτού
είναι
κρυμμένο
από
μας
.
Στην
προσπάθειά
μας
να
ακολουθήσουμε
τον
Χριστό
δια
της
οδού
της
τήρησης
των
εντολών
Αυτού
,
αναπόφευκτα
και
ακατάπαυστα
πίνουμε
κάποιο
«
ποτήριο
»,
αλλά
δεν
κατανοούμε
πλήρως
το
Ποτήριο
εκείνο
στο
οποίο
αναφερόταν
και
το
οποίο
ζούσε
ο
Χριστός
«
εν
τη
ώρα
εκείνη
»...
Το
Ποτήριο
του
Χριστού
είναι
μυστηριώδες
,
αλλά
και
το
δικό
μας
ποτήριο
είναι
κρυμμένο
από
τους
οφθαλμούς
των
άλλων
.
(040)
Β
07
Κανείς
από
τα
παιδιά
του
Αδάμ
δεν
μπορεί
να
ζήσει
έτσι
(
αγαπάτε
τους
εχθρούς
σας
)
με
μόνη
τη
δύναμή
του
.
Τούτο
δεν
είναι
δυνατό
με
άλλο
τρόπο
,
παρά
μόνο
εάν
το
Πνεύμα
το
Άγιον
γεμίσει
την
καρδιά
του
ανθρώπου
με
την
ιδιάζουσα
σε
Αυτό
αιωνιότητα
.
Άνευ
Αυτού
δεν
μπορούμε
να
φυλάξουμε
την
εντολή
του
Θεού
.
(042)
Β
08
Ο
όφις
για
να
απορρίψει
από
πάνω
του
το
παλιό
άχρηστο
ένδυμα
,
διέρχεται
δια
στενής
σχισμής·
έτσι
και
κάθε
άνθρωπος
,
για
να
σωθεί
οφείλει
να
περάσει
δια
λίαν
«
στενής
πύλης
»,
για
να
γδυθεί
από
τους
«
δερμάτινους
χιτώνες
»,
τους
οποίους
ντυθήκαμε
στην
πτώση
μας
.
(043)
Β
09
Όσον
και
εάν
είμαι
όντως
«
μηδέν
»,
εν
τούτοις
το
Άκτιστον
Φως
φανερωνόταν
σε
εμένα
ακριβώς
λόγω
της
πίστης
στον
Χριστό
.
(050)
Β
10
Εάν
ο
Θεός
είναι
τέτοιος
όπως
Τον
φανέρωσε
ο
σταυρωμένος
Χριστός
,
τότε
πάντες
εμείς
,
και
μόνον
εμείς
,
είμαστε
υπεύθυνοι
δια
πάντα
τα
κακά
που
πληρούν
άπασα
την
ιστορία
της
ανθρωπότητος
.
Η
Θεία
ταπείνωση
μπορεί
να
χαρακτηρισθεί
σαν
ετοιμότητα
,
σαν
άνοιγμα
για
την
αποδοχή
πάντων
και
πασών
των
πληγών
που
προέρχονται
από
χέρι
ανθρώπων
,
των
υπ
’
Αυτού
κτισθέντων
...
Και
είδα
εν
πνεύματι
ότι
η
αιτία
των
αλύτων
βασάνων
των
ανθρώπων
δεν
ήταν
η
απουσία
ευσπλαχνίας
προς
εμάς
εκ
μέρους
του
Θεού
,
αλλά
αποκλειστικά
και
μόνο
η
κατάχρηση
του
δώρου
της
ελευθερίας
υπό
του
ανθρώπου
,
το
οποίο
μάλιστα
δεν
μας
αφαιρέθηκε
ακόμη
και
μετά
την
πτώση
μας
.
(053)
Β
11
Κάποτε
αόρατο
πυρ
άγγιζε
την
κορυφή
της
κεφαλής
μου
και
εισερχόταν
γρήγορα
σε
όλο
το
σώμα
μου
μέχρι
τα
πόδια
,
φλογερή
δε
προσευχή
μετά
μεγάλου
κλαυθμού
για
τον
κόσμο
με
εκυρίευε
για
ώρες
.
Τότε
προσευχόμουν
ως
επί
το
πλείστον
γονυπετής
,
πέφτοντας
κατά
πρόσωπον
πάνω
στο
δάπεδο
.
Όταν
δε
εξασθενούσε
το
σώμα
αποκοιμόμουνα
,
αλλά
στην
συνείδησή
μου
δεν
έπαυα
να
προσεύχομαι
,
ούτε
αισθανόμουν
τον
εαυτό
μου
να
κοιμάται
.
Μόνο
όταν
σηκωνόμουνα
μπορούσα
να
εννοήσω
ότι
το
σώμα
μου
κοιμόταν
,
διότι
δεν
ήταν
πάντοτε
στην
αυτή
στάση
στην
οποία
προσευχόμουν
.
(057)
Β
12
Δεν
θα
πω
ότι
μίσησα
τον
πατέρα
ή
την
μητέρα
μου
ή
τους
λοιπούς
συγγενείς
και
φίλους
.
Αρκούσε
σε
μένα
το
μίσος
προς
τον
εαυτό
μου
,
ενώ
για
τους
άλλους
,
τρόπον
τινά
,
δεν
σκεπτόμουνα
.
Ο
πόθος
μου
για
τον
Θεό
μου
προκαλούσε
μεγάλο
πόνο
,
τόσο
ώστε
να
ξεχνώ
όλα
τα
λοιπά
,
μένοντας
μόνος
μαζί
Του
.
(044)
- 3 -
Β
13
Δύο
,
ίσως
και
τρεις
φορές
,
στους
δρόμους
του
Παρισιού
έχασα
λόγω
της
προσευχής
την
αίσθηση
του
υλικού
κόσμου
γύρω
μου
.
Εύκολα
όμως
μπόρεσα
να
φθάσω
στον
τόπο
του
προορισμού
μου
.
Μέσα
μου
ζούσα
την
θαυμαστή
διαδικασία
της
πάλης
μεταξύ
της
έλξης
προς
την
τέχνη
και
της
προσευχής
.
Η
τελευταία
νίκησε
το
πάθος
του
ζωγράφου
,
αλλά
όχι
εύκολα
ούτε
γρήγορα
.
Μετά
από
αυτά
,
στο
Θεολογικό
Ινστιτούτο
η
προσευχή
δεν
με
βοηθούσε
να
έχω
στραμμένη
την
προσοχή
μου
στα
παραδιδόμενα
μαθήματα
.
Έπρεπε
να
παλέψω
προς
το
ιδιόμορφο
αυτό
εμπόδιο
,
που
όμως
καθ
’
αυτό
είναι
πολύτιμο
...
Παρά
το
ενδιαφέρον
μου
προς
τις
εκκλησιαστικές
επιστήμες
,
η
πνευματική
μου
ανάγκη
,
να
παραμένω
στην
προσευχή
,
υφίστατο
ζημία
,
και
εγώ
αναχώρησα
για
τον
Άθωνα
.
(058)
Β
14
Κατά
την
ανάγνωση
του
Ευαγγελίου
,
μου
φαινόντουσαν
όλοι
οι
λόγοι
του
γνωστοί
,
αλλά
δεν
μπορούσα
να
κατανοήσω
ότι
μέσα
στον
καθένα
από
αυτούς
κρύβεται
αυτό
τούτο
το
Είναι
του
Θεού
...
(060)
Β
15
Προ
των
οφθαλμών
μας
τελείται
το
ανέκφραστα
μεγάλο
θαύμα
της
δημιουργίας
του
κόσμου
,
της
δημιουργίας
θεών
,
που
ακόμη
δεν
έχει
συντελεσθεί
.
Η
τελείωσή
του
είναι
υπεσχημένη
για
τον
μέλλοντα
αιώνα
.
(066)
Β
16
Είναι
ανεπαρκές
να
πεισθούμε
με
τον
νου
περί
της
θεότητος
του
Χριστού
ούτως
ώστε
πλέον
να
τα
εννοούμε
όλα
,
όπως
πρέπει
.
Είναι
απαραίτητο
να
καταβάλουμε
προσπάθειες
στον
υπέρτατο
βαθμό
,
για
να
ζήσουμε
σύμφωνα
με
τον
λόγο
Του
.
(067)
Β
17
Η
προσευχή
είναι
ενέργεια
ιδιαιτέρας
τάξεως
.
Είναι
ένωση
δύο
ενεργειών
:
της
κτιστής
-
δικής
μας
,
και
της
Θείας
-
άκτιστης
.
Σαν
τέτοια
δρα
και
στο
σώμα
και
εκτός
του
σώματος·
ακόμη
δε
και
εκτός
του
κόσμου
αυτού
,
του
χώρου
και
του
χρόνου
.
Όταν
βρισκόμαστε
σε
μακάριο
δέος
από
την
όραση
της
αγιότητος
του
Θεού
,
η
προσευχή
αποβαίνει
ισχυρά
ορμή
του
πνεύματος
διαρρηγνύουσα
τον
στενό
κλοιό
της
βαρείας
ύλης
.
Το
δοθέν
σώμα
μας
οφείλει
να
«
πνευματοποιηθεί
»
.
(
071)
Β
18
Είναι
μαρτύριο
να
συναισθάνεται
κάποιος
αδιάκοπα
την
(
πνευματική
)
φτώχεια
του
.
Από
το
βάρος
της
συντρίβονται
και
τα
οστά
ακόμη
...
Παράδοξο
όμως
:
Όταν
εξασθενούσε
η
αγία
αυτή
συντριβή
,
αισθανόμουνα
σαν
να
πέθαινα
πνευματικά
.
Δεν
κατανοούσα
την
φύση
του
φαινομένου
τούτου
...
Ο
κλήρος
μας
επί
της
γης
είναι
να
είμαστε
«
πτωχοί
τω
πνεύματι
»
.
Ευθύς
μόλις
μας
εναγκαλισθεί
η
ψευδής
ανάπαυση
της
αυτό
-
ικανοποίησης
,
πάραυτα
το
Πνεύμα
της
Ζωής
,
το
«
εκ
του
Πατρός
εκπορευόμενον
»,
μας
εγκαταλείπει
.
(074)
Β
19
Τον
πέμπτο
χρόνο
της
μοναστηριακής
μου
ζωής
ο
ηγούμενος
της
Μονής
του
Αγίου
Παντελεήμονος
(
Αγίου
Όρους
),
Αρχιμανδρίτης
Μισαήλ
,
με
κάλεσε
και
μου
ανέθεσε
σαν
διακόνημα
την
εκμάθηση
της
Ελληνικής
γλώσσας
... «
Πάτερ
Σωφρόνιε
ο
Θεός
δύο
φορές
δεν
κρίνει
...»
(076)
Όταν
άνοιξα
την
Γραμματική
της
Αττικής
διαλέκτου
συγκέντρωσα
,
όπως
ήταν
εύλογο
,
την
προσοχή
μου
στα
γραφόμενα
.
Και
τι
λοιπόν
συνέβη
;
Αισθάνθηκα
κατά
τρόπο
φυσικό
σαν
να
εξήλθε
ο
νους
μου
από
την
καρδιά
,
να
ανέβηκε
ως
του
μετωπικού
μέρους
του
κρανίου
και
να
κινήθηκε
περαιτέρω
προς
την
κατεύθυνση
του
βιβλίου
.
Κατ
’
εκείνη
τη
στιγμή
έγινε
φανερό
σε
μένα
ότι
ο
νους
μου
παρέμενε
μόνιμα
,
ημέρα
και
νύκτα
μέσα
στην
καρδιά
μου
κατά
την
διάρκεια
των
επτά
ετών
προσευχής
μετανοίας
.
Εγώ
,
κατά
τον
λόγο
του
ηγουμένου
παρέμενα
ήσυχος
εσωτερικώς
...
Η
νέα
ενασχόλησή
μου
με
στέρησε
από
την
προσευχή
,
αλλά
η
χάρη
με
μορφή
,
λίαν
θαυμαστή
,
ειρήνης
άγνωστης
έως
τότε
,
δεν
με
εγκατέλειπε
κατά
τους
μήνες
της
προσπαθείας
μου
,
να
μάθω
την
Ελληνική
γλώσσα
.
(077)
- 4 -
Β
20
Όταν
επανήλθα
στην
Ευρώπη
,
ερχόμενος
σε
επαφή
με
ανθρώπους
άλλου
πνεύματος
,
αισθανόμουνα
ενέργεια
εξερχόμενη
απ
’
αυτούς
,
η
οποία
σαν
ψυχρός
άνεμος
προσέκρουε
στην
καρδιά
μου
,
και
τρόπον
τινά
συνέχεε
τον
νου
μου
.
Η
ενέργεια
αυτή
,
ξένη
προς
το
πνεύμα
του
Χριστού
,
ταράσσει
προς
στιγμήν
την
εσωτερική
ειρήνη
,
και
διεγείρει
τον
νουν
σε
κάποιο
είδος
πάλης
.
Η
Άνωθεν
δωρεά
,
που
μου
δόθηκε
στην
έρημο
κατά
την
προσευχή
της
αγάπης
,
υπερνικούσε
τις
αντίθετες
αρνητικές
επιδράσεις
: «
Διότι
ο
νόμος
του
πνεύματος
της
ζωής
εν
Χριστώ
Ιησού
με
ελευθέρωσε
»
από
την
εξουσία
του
πνεύματος
του
κόσμου
τούτου
.
(080)
Β
21
Το
είναι
παντός
λογικού
-
προσωπικού
όντος
(
η
θέληση
δηλαδή
της
ύπαρξής
του
)
κινείται
μεταξύ
δύο
ορίων
:
Το
όνομα
του
ενός
είναι
αγάπη
προς
τον
Θεό
μέχρι
του
αυτομίσους·
του
άλλου
,
αγάπη
προς
τον
εαυτό
του
μέχρι
του
μίσους
προς
τον
Θεό
.
Β
22
Από
του
μόνου
όντως
Όντος
(
Θεού
) -
Εγώ
ειμί
ο
Ων
-
δύνανται
να
εκπέσουν
και
μεμονωμένα
άτομα
και
ολόκληρα
γένη
.
(085)
Β
23
Η
προσευχή
υπέρ
του
κόσμου
είναι
η
πιο
βαριά
και
αδιέξοδη
,
με
την
έννοια
ότι
το
πνεύμα
μας
ουδέποτε
επιτυγχάνει
τελείως
του
σκοπού
του
.
Ευχόμενος
υπέρ
του
εαυτού
του
ο
άνθρωπος
μπορεί
να
γευθεί
στο
βάθος
της
καρδιάς
του
πλημμύρα
τρυφερής
αγάπης
και
ειρήνης
.
Διατηρεί
αυτή
την
κατάσταση
κάποιο
χρόνο
.
Κατά
την
υπέρ
του
κόσμου
όμως
προσευχή
,
ακόμα
και
την
πιο
φλογερή
και
παρατεταμένη
,
η
ψυχή
γρήγορα
αντιλαμβάνεται
ότι
βαρύ
νέφος
αντιπάθειας
,
όπως
και
πριν
(
την
προσευχή
),
κρέμεται
πάνω
στη
γη
:
Είναι
υπερβολικά
πολλοί
οι
άνθρωποι
,
οι
οποίοι
«
αγάπησαν
περισσότερο
το
σκότος
(
του
μίσους
)
από
το
φως
(
της
αγάπης
)
του
Θεού
»
.
(093)
Και
παράδοξο
και
θλιβερό
:
Ο
κόσμος
σαν
σύνολο
δεν
δέχεται
το
πνεύμα
του
Θεού
,
και
η
προσευχή
επιστρέφει
στον
προσευχόμενο
όχι
μόνο
με
το
αίσθημα
της
μη
ικανοποίησης
,
αλλά
και
με
ακόμη
περισσότερη
θλίψη
.
Αυτό
βεβαίως
δεν
είναι
αληθινή
αίσθηση
.
Όντως
η
αναζητούμενη
αλλαγή
στην
πνευματική
ατμόσφαιρα
της
Οικουμένης
δεν
επήλθε
.
Εάν
όμως
δεν
υπήρχαν
ευχέτες
υπέρ
του
κόσμου
,
η
«
εξουσία
του
σκότους
»
θα
εντεινόταν
,
με
ακόμη
μεγαλύτερη
δύναμη
.
Β
24
Ακόμη
και
όσοι
δεν
βίωσαν
με
ένταση
την
περιγραφείσα
πριν
εμπειρία
,
εύκολα
θα
με
εννοήσουν
,
εάν
με
έμπνευση
υπό
του
Θεού
προσευχήθηκαν
υπέρ
του
κόσμου
ή
υπέρ
μεμονωμένων
αγαπητών
τους
ανθρώπων
.
Συχνά
η
καρδιά
σε
τέτοια
προσευχή
γρήγορα
εισέρχεται
σ
’
αυτή
την
ίδια
τη
ζωή
εκείνου
ή
εκείνων
δια
τους
οποίους
προσεύχεται
,
και
γνωρίζει
τι
τους
συνέχει
:
χαρά
και
ανάπαυση
,
αδημονία
και
θλίψη
,
το
απαίσιο
ενίοτε
σκότος
του
άδη
και
το
όμοιο
προς
αυτό
κακό
.
Ο
προσευχόμενος
αισθάνεται
τις
καταστάσεις
αυτές
σαν
δικές
του
.
Και
αυτό
αποτελεί
ιδιαιτέρου
είδους
παραπλάνηση
.
Κατ
’
ουσίαν
η
ψυχή
δια
της
προσευχής
βλέπει
-
ζει
-
ενώνεται
με
εκείνους
υπέρ
των
οποίων
προσεύχεται
.
Εάν
μετά
το
βαρύ
τούτο
αίσθημα
,
του
οποίου
έλαβε
πείρα
,
επακολουθεί
χαρά
ή
ανάπαυση
,
αυτό
είναι
ενδεικτικό
σημείο
ότι
η
προσευχή
αυτού
εισακούσθηκε
.
Ο
ασθενής
θα
αναρρώσει
,
ο
απεγνωσμένος
θα
λάβει
φως
ελπίδος
,
η
επαπειλούμενη
συμφορά
θα
παρέλθει
,
και
τα
όμοια
.
Ακριβώς
η
κοινωνία
αυτή
με
τους
ανθρώπους
μέσα
στην
ύπαρξή
μας
,
ακόμα
μάλιστα
και
με
τον
κόσμο
αυτό
γενικότερα
,
χαρακτηρίζει
την
γνήσια
προσευχή
.
(094)
Β
25
Η
προσωπική
μας
πείρα
οδηγεί
στην
διαπίστωση
ότι
η
ανθρωπότητα
στην
πλειονότητά
της
,
μέχρι
και
τη
σημερινή
ημέρα
,
δεν
έφθασε
στο
ύψος
των
εντολών
του
Ευαγγελίου
.
Απορρίπτοντας
τον
Χριστό
ως
τον
αιώνιο
Άνθρωπο
,
και
προπαντός
ως
τον
Αληθινό
Θεό
,
υπό
οιανδήποτε
μορφή
,
υπό
οιανδήποτε
πρόθεση
,
οι
άνθρωποι
στερούνται
του
Φωτός
της
ανάρχου
Βασιλείας
και
της
δόξης
της
υιοθεσίας
...
Όταν
αισθανθούμε
τον
Χριστό
ως
Θεό
-
Σωτήρα
,
υπερβαίνομε
τα
όρια
του
χρόνου
και
του
χώρου
·
εισερχόμαστε
σε
εκείνη
την
μορφή
του
είναι
,
στην
οποία
δεν
υπάρχει
η
έννοια
της
τραγωδίας
.
(096)
Β
26
Υπάρχουν
δύο
είδη
θεολογίας
:
το
ένα
-
ευρέως
γνωστό
κατά
τους
παρελθόντας
αιώνας
-
είναι
η
επαγγελματική
καθέδρα
του
πολυμαθούς·
το
άλλο
η
συσταύρωση
μετά
- 5 -
του
Χριστού
,
η
γνώση
Αυτού
μέσα
στα
ενδόμυχα
της
καρδιάς
.
Το
πρώτο
είδος
είναι
προσιτό
στο
πλήθος
των
διανοητικώς
προικισμένων
ανθρώπων
,
αυτών
που
προτιμούν
την
φιλοσοφική
προσέγγιση
της
θεολογίας
.
Η
πραγματική
δε
πίστη
στην
Θεότητα
του
Χριστού
,
η
οποία
εκφράζεται
δια
ζωής
σύμφωνης
προς
το
πνεύμα
των
εντολών
Του
,
δεν
είναι
απαραίτητη
γι
’
αυτούς
.
Το
δεύτερο
είδος
είναι
θεολογία
ομολογίας
,
η
οποία
γεννάται
με
τον
βαθύ
φόβο
του
Θεού
στο
πυρ
της
φλογερής
μετανοίας
,
η
οποία
εισάγει
στην
οντολογική
πραγματικότητα
με
την
εμφάνιση
του
Ακτίστου
Φωτός
.
Η
ακαδημαϊκή
θεολογία
σε
συνδυασμό
με
την
ζώσα
πίστη
δίδει
αγαθά
αποτελέσματα
.
Εύκολα
όμως
«
εκφυλίζεται
»,
αποβαίνει
αφηρημένη
θεωρία
,
παύει
να
είναι
εκείνο
,
που
παρατηρείται
στην
ζωή
των
Αποστόλων
,
των
Προφητών
και
των
Πατέρων
μας
,
δηλ
.
άμεσος
ενέργεια
του
Θεού
μέσα
μας
...
Β
27
Στην
εξαντλητική
προσευχή
μετανοίας
υπέρ
όλου
του
κόσμου
ενωνόμαστε
πνευματικά
με
όλη
την
ανθρωπότητα
:
Γινόμαστε
παγκόσμιοι
κατ
’
εικόνα
της
παγκοσμιότητος
του
Ιδίου
του
Χριστού
,
ο
οποίος
φέρει
μέσα
Του
παν
ό
,
τι
υπάρχει
.
Αποθνήσκοντες
μαζί
Του
και
μέσα
σ
’
Αυτόν
,
ήδη
από
εδώ
,
προγευόμαστε
την
Ανάσταση
.
Για
να
γνωρίσουμε
,
καθώς
πρέπει
,
τον
Χριστό
,
είναι
απαραίτητο
να
συμμετάσχουμε
και
εμείς
στα
παθήματα
Του
,
και
να
βιώσουμε
,
αν
είναι
δυνατόν
,
το
παν
,
καθώς
και
Αυτός
ο
ίδιος
.
Έτσι
και
μόνον
έτσι
γνωρίζεται
ο
Χριστός
-
Αλήθεια·
τουτέστιν
υπαρξιακά
,
όχι
αφηρημένα
,
όχι
μέσω
ψυχολογικής
ή
θεωρητικής
πίστης
,
η
οποία
στερείται
βιωματικής
πείρας
.
(116)
Β
28
Η
παρατηρούμενη
σε
όλο
τον
κόσμο
πνευματική
κρίση
άρα
γε
δεν
είναι
προετοιμασία
προς
μία
νέα
μεγάλη
αναγέννηση
;
Επομένως
,
ό
,
τι
τελείται
τώρα
στις
ψυχές
μεμονωμένων
ατόμων
,
μπορεί
να
λάβει
χώρα
και
σε
πλήθος
ψυχών
.
Και
αυτό
είναι
δυνατόν
να
έλθει
σαν
ισχυρή
πλημμύρα
,
σαν
εκτυφλωτική
αστραπή
στο
σκότος
του
μεσονυκτίου
.
Η
δοθείσα
σε
μας
περίοδος
της
ιστορίας
δύναται
και
θα
όφειλε
να
αποβεί
περίοδος
αφομοίωσης
του
είναι
,
σε
όλες
του
τις
διαστάσεις
.
Β
29
Η
σειρά
της
αποκάλυψης
περί
του
Θεού
,
που
εκτίθεται
στην
Αγία
Γραφή
,
συμπίπτει
σε
μεγάλο
βαθμό
με
την
διαδικασία
της
προσωπικής
μας
προόδου
-
αυξάνομε
στη
γνώση
όμοια
προς
τους
προπάτορες
και
τους
πατέρες
μας
:
Κατ
’
αρχήν
οι
άνθρωποι
συλλαμβάνουν
την
έννοια
περί
Ανωτέρου
Όντος
.
Έπειτα
συνεχώς
νέα
και
νέα
κατηγορήματα
Αυτού
γίνονται
γνωστά
στο
ανθρώπινο
πνεύμα
,
έτσι
φθάνει
η
ώρα
του
φοβερού
Σιναϊτικού
«
Εγώ
ειμί
»
.
Στους
αιώνες
που
ακολούθησαν
εμβαθύνεται
η
πείρα
και
η
κατανόηση
,
αν
και
δεν
επιτυγχάνεται
ακόμη
η
τελειότητα
,
μέχρις
ότου
έλθει
ο
Προσδοκώμενος
.
Β
30
Η
αποκάλυψη
μας
έφερε
το
νέο
Όνομα
:
Ιησούς
,
Σωτήρ
,
ή
Θεός
-
Σωτήρ
.
Το
μέγα
Φως
εισήλθε
στην
ζωή
του
κόσμου
.
Ανέτειλε
νέα
εποχή
.
Ήτο
ιερή
η
ιστορία
από
Αδάμ
μέχρι
Μωϋσέως
.
Ιερή
από
της
στιγμής
της
Σιναϊτικής
Θεοφανείας
.
Και
ακόμη
περισσότερο
ιερή
από
της
στιγμής
της
ελεύσεως
του
Χριστού
.
Και
ενωρίτερα
υπήρξαν
ιδέες
περί
Θεού
-
Σωτήρος
,
αλλά
μετά
διαφόρου
περιεχομένου
,
άλλης
διαστάσεως·
είχαν
χαρακτήρα
ασυγκρίτως
λιγότερα
συγκεκριμένο
.
Το
όνομα
Ιησούς
μας
αποκαλύπτει
πρώτιστα
το
νόημα
και
τον
σκοπό
της
με
σάρκα
ελεύσεως
του
Θεού
: «
δια
την
ημών
σωτηρίαν
».
Η
πρόσληψη
της
φύσης
μας
από
τον
Θεό
δείχνει
την
δυνατότητα
να
γίνουμε
και
εμείς
τέκνα
Θεού
.
Η
υιοθεσία
αυτή
συνίσταται
στην
μετάδοση
σε
μας
της
Θείας
μορφής
υπάρξεως
: «
Εν
Αυτώ
κατοικεί
παν
το
πλήρωμα
της
Θεότητος
σωματικώς
».
(135)
Ο
φιλοσοφών
νους
εγκαταλειμμένος
στον
εαυτό
του
δεν
μπορεί
να
συμφωνήσει
με
την
Ευαγγελική
εντολή
.
Αυτό
αποτελεί
γι
’
αυτόν
αφροσύνη
.
Το
Απόλυτο
των
φιλοσόφων
δεν
έλαβε
την
άδεια
παρά
των
δημιουργών
του
να
κενώσει
(
αδειάσει
)
τον
εαυτό
του
μέχρι
και
της
δουλικής
μορφής
.
Το
φανταζόμενο
από
αυτούς
Απόλυτο
είναι
κατ
’
ουσίαν
το
μη
-
όν
(
με
την
πλήρη
σημασία
του
).
Προ
της
ελεύσεως
του
Χριστού
υπήρξαν
πολλοί
νόες
,
οι
οποίοι
ανέπτυξαν
λίαν
ελκυστικές
θεωρίες
περί
ενός
τέτοιου
αφηρημένου
Απολύτου
.
Γι
’
αυτό
δεν
πρέπει
να
μας
- 6 -
εκπλήσσει
η
εμφάνιση
των
ιδίων
τάσεων
στις
ημέρες
μας
.
Δυστυχώς
πολλοί
γίνονται
θύματα
της
πνευματικής
αυτής
παραπλάνησης
.
(136)
Β
31
Ο
Μωϋσής
υπό
το
όνομα
Γιαχβέ
-
Εγώ
ειμί
-
εννοούσε
ένα
Πρόσωπο
.
Ο
Λόγος
και
το
Πνεύμα
ήσαν
γι
’
αυτόν
ενέργειες
του
Ενός
Όντος
.
Σε
εμάς
όμως
αποκαλύφθηκε
ότι
ο
Λόγος
και
το
Πνεύμα
είναι
Υποστάσεις
ομότιμοι
προς
τον
Πατέρα
:
Εις
ο
Θεός
στην
Ουσία
Αυτού
,
τριπλός
στις
Υποστάσεις
.
Εικόνα
του
Θεού
αυτού
αποτελεί
η
μία
φύση
του
Ανθρώπου
με
το
πλήθος
των
υποστάσεων
(
των
πολλών
προσώπων
).
Ένεκα
της
ενότητος
του
Θεού
το
Όνομα
«
Εγώ
Ειμί
»
αναφέρεται
εξ
ίσου
και
σε
όλη
την
Τριάδα
και
σε
κάθε
μία
Υπόσταση
ιδιαιτέρως
.
Το
Όνομα
αυτό
καθώς
και
πολλά
άλλα
μπορεί
,
και
οφείλει
,
να
εννοείται
και
σαν
κοινό
(
προσηγορικό
)
Όνομα
,
και
σαν
ίδιο
του
κάθε
Προσώπου
.
Όπως
και
το
όνομα
Κύριος
,
αναφέρεται
και
εις
τα
τρία
ομού
Πρόσωπα
,
συγχρόνως
δε
χρησιμοποιείται
και
ως
ίδιον
όνομα
δι
’
έν
έκαστον
των
τριών
Προσώπων
.
Το
αυτό
είναι
δυνατόν
να
ειπούμε
και
περί
του
ονόματος
Ιησούς
-
τουτέστι
Θεός
Σωτήρ
.
Αλλά
στην
άσκηση
της
προσευχής
χρησιμοποιούμε
το
όνομα
αυτό
Ιησούς
αποκλειστικά
ως
ίδιον
όνομα
του
Χριστού
,
του
Δευτέρου
Προσώπου
της
Αγίας
Τριάδος
.
(137)
Β
32
Κατά
την
αρχαιότητα
δόθηκε
η
εντολή
να
μη
προφέρεται
το
όνομα
του
Θεού
επί
ματαίω
(
δηλ
.
για
μάταια
ζητήματα
).
Ο
Κύριος
δε
,
έδωκε
την
εντολή
και
την
υπόσχεση
να
«
ζητούμε
παρά
του
(
Θεού
)
Πατρός
,
στο
δικό
του
Όνομα
».
Δια
της
ελεύσεως
του
Χριστού
αποκαλύφθηκαν
σε
εμάς
όλα
τα
ονόματα
του
Θεού
με
τη
βαθύτερή
τους
έννοια
,
εμείς
δε
έπρεπε
να
τρέμουμε
-
όπως
αυτό
συμβαίνει
με
πολλούς
ασκητές
,
ανάμεσα
στους
οποίους
μου
δόθηκε
να
ζήσω
-
προφέροντες
το
Άγιον
όνομα
του
Ιησού
.
Θα
ήταν
τολμηρό
να
πω
ότι
και
εγώ
είμαι
ζων
μάρτυς
του
ότι
η
αξία
επίκληση
του
ονόματος
τούτου
γεμίζει
δια
της
παρουσίας
του
Αιωνίου
Θεού
όλο
το
είναι
μας
,
μεταφέρει
τον
νου
σε
άλλες
σφαίρες
και
μεταδίδει
σε
εμάς
ιδιαίτερη
ενέργεια
νέας
ζωής
.
Το
Θείον
Φως
,
περί
του
οποίου
δεν
είναι
εύκολο
να
μιλήσουμε
,
έρχεται
δια
του
Ονόματος
τούτου
.
Β
33
Γνωρίζομε
ότι
όχι
το
όνομα
Ιησούς
,
αλλά
και
πάντα
τα
άλλα
Ονόματα
,
τα
αποκαλυφθέντα
σε
μας
Άνωθεν
,
συνδέονται
οντολογικά
μ
’
Αυτόν
-
τον
Θεό
.
Το
γνωρίζομε
από
την
πείρα
της
Εκκλησίας
.
Όλα
τα
μυστήρια
στην
Εκκλησία
μας
τελούνται
δια
της
επικλήσεως
των
Θείων
Ονομάτων
και
πρωτίστως
της
Αγίας
Τριάδος
:
του
Πατρός
και
του
Υιού
και
του
Αγίου
Πνεύματος
.
Η
όλη
λατρεία
μας
θεμελιώνεται
επί
της
επικλήσεως
των
Θείων
Ονομάτων
.
Δεν
αποδίδομε
στην
ακουστική
τους
μορφή
μαγική
δύναμη·
όταν
όμως
προφέρομε
αυτά
με
αληθινή
ομολογία
πίστεως
και
σε
κατάσταση
φόβου
Θεού
,
ευλαβείας
και
αγάπης
,
έχομε
όντως
και
τον
Θεό
μαζί
με
τα
Ονόματα
Αυτού
.
Πολλές
γενιές
ιερουργών
εφύλαξαν
την
γνώση
της
δυνάμεως
του
Ονόματος
του
Θεού
και
τελούσαν
τα
μυστήρια
με
βαθειά
αίσθηση
της
παρουσίας
του
Ζώντος
Θεού
.
Σ
’
αυτούς
αποκαλύφθηκε
το
μυστήριο
της
ιερουργίας
της
Θείας
Λειτουργίας
.
Δεν
αμφέβαλλαν
αυτοί
ότι
το
Αίμα
και
το
Σώμα
του
Χριστού
ευρίσκονται
ενώπιόν
τους
σε
όλη
τους
την
πραγματικότητα
.
Επί
του
άρτου
και
του
οίνου
έγινε
η
επίκληση
του
Ονόματος
Εκείνου
,
ο
Οποίος
προφέρει
λόγον
,
και
ο
λόγος
εκείνος
καθίσταται
«
γεγονός
». «
Και
είπεν
ο
Θεός
,
γενηθήτω
φως
και
εγένετο
φως
».
(140)
Β
34
Το
όνομα
Ιησούς
δόθηκε
κατά
αποκάλυψη
Άνωθεν
.
Τούτο
προέρχεται
εκ
της
αιωνίου
Θείας
σφαίρας
και
ουδόλως
αποτελεί
επινόηση
γηΐνου
νοός
,
αν
και
είναι
εκφρασμένο
με
ανθρώπινη
(
κτιστή
)
λέξη
.
Η
αποκάλυψη
είναι
πράξη
-
ενέργεια
της
Θεότητος
,
και
ως
τέτοια
ανήκει
σε
άλλο
επίπεδο
υπερβαίνουσα
τις
κοσμικές
ενέργειες
.
Β
35
ΠΕΡΙ
ΤΗΣ
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΤΟΥ
ΙΗΣΟΥ
: «
Ως
τώρα
δεν
ζητήσατε
τίποτα
στο
Όνομά
Μου·
ζητάτε
και
θα
λάβετε
,
για
να
είναι
η
χαρά
σας
πλήρης
...
Αληθινά
σας
λέγω
,
όσα
θα
ζητήσετε
από
τον
Πατέρα
στο
όνομά
Μου
,
θα
σας
τα
δώσει
»
1
.
Οι
λόγοι
αυτοί
του
Χριστού
αποτελούν
το
1
«
ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ
ὀνόματί μου· αἰτεῖτε καὶ λήψεσ
θε
,
ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ
πεπληρωμένη
.
(
Ιω
Ιστ
-24)
...(
Αμήν αμήν λέγω υμίν
)
ὅ
,
τι ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου
,
δῷ
ὑμῖν
»
.
(
Ιω
Ιε
-16
αλλά
και
Ιω
Ιδ
-13)
- 7 -
δογματικό
και
ασκητικό
θεμέλιο
της
προσευχής
δια
του
Ονόματός
Αυτού
.
«
Επέστρεψαν
δε
οι
εβδομήντα
(
Μαθητές
)
μετά
χαράς
λέγοντες·
Κύριε
και
τα
δαιμόνια
μας
υποτάσσονται
στο
Όνομά
Σου
»
2
.
Και
σε
άλλη
περίπτωση
: «
Είδαμε
κάποιο
να
βγάζει
δαιμόνια
στο
Όνομά
Σου
...»
3
.
Έτσι
λοιπόν
,
η
ιστορία
της
προσευχής
δια
του
ονόματος
του
Ιησού
ξεκινάει
από
των
Αποστολικών
χρόνων
.
Δεν
διατηρήθηκαν
οι
λεκτικοί
τύποι
των
δεήσεων
αυτών
,
αλλά
όλη
η
Καινή
Διαθήκη
είναι
γεμάτη
από
μαρτυρίες
,
ότι
οι
Απόστολοι
τελούσαν
πολλά
παράδοξα
θαύματα
δια
του
Ονόματος
τούτου
.
(124)
Η
κατανόηση
δε
του
περιεχομένου
και
του
νοήματος
του
Θείου
Ονόματος
αποκτάται
μόνο
βαθμιαία
.
Και
στιγμιαία
επίκληση
αυτού
μπορεί
να
χαροποιήσει
την
καρδιά
μας
·
και
τούτο
είναι
πολύτιμο
.
Αλλά
δεν
πρέπει
να
μείνομε
στο
μέσον
της
οδού
.
Η
εδώ
διαμονή
μας
είναι
σύντομη
και
οφείλομε
να
εκμεταλλευθούμε
κάθε
ώρα
,
ούτως
ώστε
να
ωριμάσει
η
περί
Θεού
γνώση
μας
.
Όταν
μάλιστα
συμβάλλουν
σε
ένα
,
και
η
χαρά
της
καρδιάς
και
το
φως
του
νου
,
τότε
προσεγγίζομε
την
τελειότητα
.
Β
36
Δεν
θα
ήταν
περιττό
να
τονίσουμε
ότι
στην
προσευχή
δια
του
ονόματος
του
Ιησού
ουδέν
το
αυτόματο
ή
μαγικό
έχομε
.
Εάν
δεν
αγωνιζόμαστε
να
τηρήσουμε
τις
εντολές
Του
,
ματαία
θα
είναι
και
η
επίκληση
του
Ονόματος
.
Ο
Ίδιος
είπε
: «
Πολλοί
ερούσι
Μοι
(
θα
Μου
πουν
)
εν
εκείνη
τη
ημέρα
Κύριε
,
Κύριε
...»
(143)
Β
37
Όσο
πληρέστερα
εντείνεται
το
πνεύμα
μας
για
να
ακολουθήσουμε
τον
Ιησού
τον
Ναζωραίο
,
τόσο
εκπληκτικότερη
γίνεται
η
αντίθεση
μεταξύ
του
Ουρανίου
Αυτού
κόσμου
και
της
ορατής
πραγματικότητας
της
Οικουμένης
μας
.
Μία
από
τις
πρώτες
συνέπειες
της
προπατο
-
ρικής
πτώσεως
:
Αντί
του
συνδέσμου
της
αγάπης
εισέδυσε
στην
ψυχή
των
ανθρώπων
το
ολέθριο
πάθος
να
εξουσιάζουν
επί
των
αδελφών
,
για
να
εξασφαλίσουν
γι
’
αυτούς
και
τα
τέκνα
τους
άνετη
ζωή
.
Ένεκα
της
τυφλώσεως
αυτής
όλος
ο
κόσμος
μας
καταποντίσθηκε
σε
θάλασσα
αίματος
,
σε
ατμόσφαιρα
εχθρότητος
,
σε
εφιάλτη
αμοιβαίων
εξοντώσεων
.
Η
προπατορική
αμαρτία
εισήγαγε
πανταχού
την
διάσπαση
.
Μέχρι
σήμερα
η
ανθρωπότητα
όχι
μόνο
δεν
ελευθερώθηκε
από
το
πνεύμα
της
αδελφοκτονίας
,
αλλά
συνεχίζει
ακόμα
περισσότερο
να
βυθίζεται
σε
θανατηφόρο
παραλήρημα
.
Η
πείρα
των
αιώνων
δεν
εδίδαξε
τους
ανθρώπους
.
Η
δια
της
βίας
νίκη
«
εν
τω
κόσμω
τούτω
»
είναι
πάντοτε
και
αναποφεύκτως
πρόσκαιρος
.
Όταν
αυτή
προεκταθεί
στην
αιωνιότητα
,
θα
αποδειχθεί
ατελεύτητο
όνειδος
.
(243)
Β
38
Τείνουν
να
χαρακτηρίσουν
μερικοί
την
εποχή
μας
σαν
μετά
-
Χριστιανική
.
Εγώ
δε
προσωπικά
,
στα
όρια
των
γνώσεών
μου
περί
της
ιστορίας
του
κόσμου
και
του
Χριστιανισμού
,
έχω
πεισθεί
ότι
ο
Χριστιανισμός
στις
αυθεντικές
του
διαστάσεις
ουδέποτε
μέχρι
τώρα
έγινε
δεκτός
από
τη
μεγάλη
μάζα
,
ως
όφειλε
.
Κράτη
είχαν
την
αξίωση
να
ονομάζονται
«
χριστιανικά
»,
και
οι
λαοί
αυτών
έφεραν
προσωπείο
ευσεβείας
,
όμως
«
την
δύναμιν
αυτής
ηρνούντο
».
Έζησαν
και
ζουν
εθνικώς
.
Όσον
και
αν
φαίνεται
παράδοξο
,
ακριβώς
οι
χριστιανικές
αυτές
χώρες
κρατούν
επί
αιώνες
το
μέγιστο
μέρος
της
οικουμένης
στα
σιδηρά
δεσμά
της
δουλείας
·
κατά
τους
τελευταίους
δε
χρόνους
έχουν
περικαλύψει
τον
κόσμο
με
σκοτεινό
νέφος
αναμονής
του
αποκαλυπτικού
πυρός
:
Στην
παρούσα
κρίση
του
Χριστιανισμού
μέσα
στις
λαϊκές
μάζες
,
είναι
τελείως
δικαιολογημένο
να
διακρίνουν
αυτές
την
εξέγερση
της
φυσικής
συνείδησης
εναντίον
εκείνων
των
διαστροφών
,
στις
οποίες
υποβλήθηκε
η
Ευαγγελική
διδαχή
κατά
την
ιστορική
της
πορεία
.
(097)
Β
39
Η
φύση
του
Πανανθρώπου
εδείχθη
κατατεμαχισμένη
:
Συναντώμενοι
με
τους
ομοίους
τους
οι
άνθρωποι
δεν
αυτο
-
αναγνωρίζονται
πλέον
,
δεν
διακρίνουν
την
ενότητά
τους
στην
κοινή
ζωή
.
Αγωνιζόμενοι
για
την
ατομική
τους
ύπαρξη
φονεύουν
τους
αδελφούς
,
μη
κατανοούντες
ότι
κατ
’
αυτόν
τον
τρόπον
βυθίζουν
και
τους
εαυτούς
των
στον
κοινό
θάνατο
.
(242)
2
«
̔Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε
,
καὶ τὰ δαιμόνια
ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου
».
(
Λουκ
.
Ι
-17)
3
«...
διδάσκαλε
,
εἴδομέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια
,
ὃς οὐκ ἀκολουθεῖ
ἡμῖν
»
(
Μάρ
.
Θ
-38)
- 8 -
Η
απόγνωση
για
τους
κατοίκους
του
πλανήτη
μας
δεν
παύει
να
αυξάνει
,
και
είναι
βαρύ
μέχρις
αίματος
να
προσεύχεται
κάποιος
για
τον
κόσμο
αυτό
,
έτσι
ως
είναι
.
Υπήρξαν
όμως
ώρες
παραδόξου
θριάμβου
,
όταν
η
άκρα
μωρία
των
πάντων
με
διαβεβαίωνε
περί
της
αναπόφευκτης
παρουσίας
ενός
άλλου
«
πόλου
»
στο
είναι
του
κόσμου
-
της
Σοφίας
.
Δεν
Την
έφθασα
,
αλλά
αυτή
έχυνε
στην
ψυχή
μου
την
ελπίδα
της
μεταμορφώσεως
όλης
της
κτίσεως
,
και
η
προσευχή
για
όλο
τον
κόσμο
αναζωπυρωνόταν
στην
καρδιά
μου
,
και
το
ανέσπερο
Φως
θεράπευε
την
ψυχή
μου
.
(244)
Β
40
Στις
ημέρες
μας
παρατηρείται
παντού
σύγχυση
πνεύματος
και
συνεχώς
αυξανόμενη
απόγνωση
.
Πλείστα
βιβλία
εκδίδονται
παρά
ποτέ
άλλοτε
,
αλλά
δυστυχώς
η
πλειονότης
τους
φέρει
συγκρητιστικό
χαρακτήρα
στην
απόπειρα
να
ενωθούν
σε
ένα
σύνολο
ετερογενή
στοιχεία
,
που
συχνά
στον
ίδιο
τον
πυρήνα
τους
είναι
αντιφατικά
και
στην
πράξη
ασυμβίβαστα·
από
αυτό
και
η
αυξανομένη
ταραχή
.
Ο
Άγιος
Ισαάκ
ο
Σύρος
εξελάμβανε
την
μετάνοια
και
την
συνετή
ησυχία
ως
την
πλέον
βεβαία
οδό
προς
την
βαθεία
γνώση
του
Θεού
και
της
εν
Αυτώ
ζωής
.
Και
ακριβώς
αυτό
-
πράγμα
τόσο
σπάνιο
επί
της
γης
-
θεωρούσε
σαν
το
πιο
σημαντικό
έργο
.
(234)
+ + +
Γ
01
«
Εν
αρχή
ήν
ο
Λόγος
»
.
Χωρίς
Αυτόν
τίποτε
δεν
υπάρχει
.
(
α
/
α
=5)
Γ
02
Ήδη
από
τη
γέννησή
μας
γινόμαστε
κληρονόμοι
του
Αδάμ
.
Μπορούμε
να
ζήσουμε
την
κατάσταση
της
πτώσεως
,
που
είναι
μια
φοβερή
απόκλιση
από
την
αγάπη
του
Πατρός
,
ως
την
μόνη
πραγματικότητα
του
ανθρωπίνου
είναι
.
Στον
κόσμο
ζούμε
στην
ατμόσφαιρα
και
τη
λατρεία
της
πτώσεως
.
Ζούμε
στην
άνεση
και
συχνά
ντρεπόμαστε
να
ομολογήσουμε
την
πίστη
μας
,
να
πούμε
ότι
είμαστε
X
ριστιανοί
.
(12,
σελ
. 19.
Θα
αναφερόμαστε
πλέον
μόνο
στον
αύξοντα
αριθμό
).
Γ
03
Μετά
από
δύο
παγκόσμιους
πολέμους
-
οι
πόλεμοι
είναι
η
κατεξοχήν
αμαρτία
-
ο
σύγχρονος
κόσμος
έχασε
τη
χάρη
του
Αγίου
Πνεύματος
.
(14)
Γ
04
«
Ακηδία
»,
ετυμολογικά
σημαίνει
απουσία
φροντίδας
για
τη
σωτηρία
.
Εκτός
από
σπάνιες
σχεδόν
περιπτώσεις
,
όλη
η
ανθρωπότητα
ζει
σε
κατάσταση
ακηδίας
.
Οι
άνθρωποι
έγιναν
αδιάφοροι
για
τη
σωτηρία
τους
.
Δεν
αναζητούν
τη
θεία
ζωή
.
Περιορίζονται
στα
σχήματα
της
σαρκικής
ζωής
στις
καθημερινές
ανάγκες
,
στα
πάθη
του
κόσμου
και
τις
συμβατικές
πράξεις
.
Ωστόσο
ο
Θεός
μας
έπλασε
από
το
μηδέν
«
κατ
’
εικόνα
»
του
Απολύτου
και
«
καθ
’
ομοίωσίν
»
Του
.
Αν
η
αποκάλυψη
αυτή
αληθεύει
,
η
απουσία
της
μέριμνας
για
τη
σωτηρία
δεν
είναι
άλλο
παρά
ο
θάνατος
του
προσώπου
.
(18)
Γ
05
Η
απελπισία
είναι
η
απώλεια
της
συνειδήσεως
ότι
ο
Θεός
θέλει
να
μας
δώσει
την
αιώνια
ζωή
.
Ο
κόσμος
ζει
στην
απελπισία
.
Οι
άνθρωποι
έχουν
καταδικάσει
οι
ίδιοι
τον
εαυτό
τους
στο
θάνατο
.
Πρέπει
να
παλέψουμε
σώμα
προς
σώμα
με
την
ακηδία
.
(19)
Γ
06
Οφείλουμε
να
είμαστε
άκρως
ευαίσθητοι
στις
ανάγκες
των
άλλων
.
Τότε
θα
είμαστε
ένα
και
η
ευλογία
του
Θεού
θα
μένει
πάντοτε
μαζί
μας
άφθονη
!
(39)
Γ
07
Αν
όπως
ομολογούμε
στο
Σύμβολο
της
πίστεως
ο
Χριστός
είναι
ο
αληθινός
Θεός
,
ο
Σωτήρας
του
κόσμου
,
ο
Δημιουργός
του
σύμπαντος
,
πώς
μπορούμε
να
συμβιβάσουμε
αυτή
τη
θεωρία
μας
με
την
(
στενή
)
ιδέα
της
εθνικότητας
,
του
τόπου
,
της
εποχής
;...
(41)
Δε
γνωρίζω
Χριστό
Έλληνα
,
Ρώσο
,
Άγγλο
,
Άραβα
...
Ο
Χριστός
είναι
για
μένα
το
παν
,
το
υπερκόσμιο
Είναι
.
(42)
Στην
Γραφή
αναφέρεται
συχνά
ότι
ο
Χριστός
πέθανε
για
όλο
τον
κόσμο
,
για
τις
αμαρτίες
όλων
των
ανθρώπων
.
Μόλις
περιορίσουμε
το
πρόσωπο
του
Χριστού
μόλις
το
κατεβάσουμε
στο
επίπεδο
των
εθνοτήτων
,
χάνουμε
το
παν
και
βυθιζόμαστε
στο
σκοτάδι
.
Τότε
ανοίγει
ο
δρόμος
προς
το
μίσος
ανάμεσα
στα
έθνη
,
προς
την
έχθρα
μεταξύ
των
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου